Gdy budzik dzwonił, padał deszcz,       
do pracy zwykle spóźniam się                 
i także pod tym względem to był zwykły dzień,
lecz wieczór w pubie „Szybka Śmierć” 
miał do historii miasta przejść...                             
Tak było gdy do wojska szedł                  
Shain Mc Cain!

Przyszło nas tam dwudziestu trzech
nie liczę dziewczyn, bo zmieniają się
i kto spamięta, która z nich jest Sue czy Kate...
Kieliszki więc dwadzieścia dwa
wlać w siebie musi każdy z nas
do wojska przecież jechać ma...
Shain Mc Cain!

Tuż po północy pierwszy raz
Mc Cain się zerwał mówiąc tak:
- A w sumie to pier...niczę, rozmyśliłem się!
- Nic z tego! Powód musi być,
dwadzieścia dwa kieliszki zbić!
Do wojska pójdziesz jeszcze dziś,
Shain Mc Cain!

- Chłopaki, ale mówię wam,
Beze mnie dadzą radę tam
i wiecie, że w zielonym ja wyglądam mniej...
- No trudno i nie próbuj zwiać,
dwadzieścia dwie pociechy masz,
do wojska rano biegiem marsz,
Shain Mc Cain!

I trzeba jasno przyznać, że
wódeczki sztuk dwadzieścia dwie
potrafią zdziałać cuda, bo gdy nadszedł dzień
nieśliśmy go resztkami sił
na dworzec, chociaż wciąż się wił,
lecz wojsku przeznaczony był
Shain Mc Cain...

Oj, ciężko było nawet stać,
lecz o kolegę trzeba dbać
i, choćby nieprzytomny, musi stawić się!
Poranny pociąg siódma trzy
i taki uroczysty świt...
W kieszeni bilet i niech śpi
Shain Mc Cain.

Gdy pociąg zniknął w szarej mgle
po domach rozeszliśmy się
wieczorem znów otworzą dla nas „Szybką Śmierć”
i lufy znów dwadzieścia dwie
bo trzeba przecież uczcić, że
już w wojsku zameldował się
Shain Mc Cain

...

Wieczorem jednak...
                                               o żeż mać...!
Shain... jednak wczoraj się urwał spać...
Pociągiem pojechała zaś... ruda Jane!
Cóż...
                w sumie twarda babka z niej...
i póki nie połapią się...
kolejki stawia dziś... dwadzieścia dwie
Shain Mc Cain!!!